چگونه URL بسازیم

اگر بخواهیم کمی ساده و تا حدودی مبهم درباره این موضوع (چگونه URL بسازیم) صحبت کنیم می توانیم بگوییم که بسیاری از URL ها مکان یک فایل را در جایی از فضای وب تعیین می کنند. کسانی که حرفه ای و متخصص هستند می‌دانند که Resource فقط شامل فایل نیست و می‌تواند به منابع دیگر نیز مراجعه کند مثلاً پاسخ به یک درخواست خاص از مرکز اطلاعات اما در حال حاضر کافی است فرض کنیم که URL به یک فایل داخل جایی در فضای دیجیتال اشاره دارد.

 URL مخفف چیست و توسط چه کسی ابداع شد؟

URL مخفف Uniform Resource Locator می باشد که روشی هماهنگ و یکپارچه برای مکان یابی منابع در فضای دیجیتال است. پیشنهاد روشی برای تعیین آدرس هر چیزی در فضای دیجیتال، بخش مهمی از اختراع اینترنت و وب محسوب می شود. افتخاری که معمولا امروز به تیم برنرز لی نسبت می دهیم. فایلی که می تواند تصویر، ویدئو، متن ساده، فایل قالب بندی سایت (CSS)، برنامه (مثلا PHP) یا هر چیز دیگری باشد.

چگونه URL بسازیم؟

در این بخش میخواهیم بگوییم چگونه URL بسازیم اما قصد داریم تنها چند نکته کوتاه و کلیدی در مورد آن را مرور کنیم. URL دارای سه بخش اصلی است که برای درک بهتر هر یک از این سه بخش یک مثال بسیار ساده از آدرس دهی روزمره را عنوان می کنیم.

هر یک از این دستورات به سه بخش تقسیم می شود.

پروتکل ارتباطی: تماس بگیریم؟ / حضوری بریم؟ / یک نامه بفرست؟

مقصد (عمومی): شرکت آماتور / شهر کرمان

آدرس داخلی: اداره بازرگانی خارجی، خانم مهربانی / خیابان امام خمینی شماره 120

یک تقسیم بندی مشابه هنگام ایجاد URL ها استفاده می شود.

ما معمولاً پروتکل های ارتباطی http و https را می بینیم که برای دسترسی به وب سایت ها استفاده می شوند. اگرچه پروتکل های دیگری نیز وجود دارد (مانند FTP، mailto و telnet).

در قسمت میانی، آدرس های میزبان (مقصد عمومی) را مشاهده می کنیم.

قسمت پایانی نیز شامل همان آدرس و جزئیات نهایی است که ما را به مقصد (یا فایل یا منبع) مورد نظر هدایت می کند.

در آدرس بالا با استفاده از پروتکل http به سرور http://learningseosite.blogfa.com متصل می شوید و به آدرس دقیقی که می دانید (مثلا صفحه /post/28/ یا هر صفحه دیگری) مراجعه می کنید.

بخش های ساختار URL

در این قسمت به ذکر و تشریح قسمت های مختلف ساخت URL اشاره می کنیم.

//:http

برای نوشتن خطوط ابتدا به یک شی گرافیکی مانند Pen HTTP  مخفف Hyper text Transfer Protocol که متخصصان به عنوان یک فناوری معروف می شناسند برای ارتباط بین مخاطبان و وب سرور احتیاج داریم. در بعضی از آدرس ها ممکن است با اصطلاح HTTPS رو به رو شوید که یک فناوری امن برای خرید آنلاین و اطلاعات حساس پیشرفته است. قسمت اول URL نشان می دهد که آدرس از چه پروتکلی برای تبادل اطلاعات بین کاربر و سرور استفاده می کند و نام دامنه با \”//:\” از هم جدا می شود.

نام دامنه(domain name)

نام دامنه متنی است که متخصصان به جای آدرس IP نمایش می دهند و برای آشنایی کاربران با وب سایت ها به کار خواهند برد. به عنوان مثال آدرس IP فیس بوک -69.63.176.13 است. یعنی به جای نوشتن facebook.com می توانید آدرس IP را در نوار آدرس مرورگر بنویسید و وارد کنید و بالعکس که بیشتر رایج است می توانید به جای آدرس IP نام دامنه را وارد کنید.

نام فایل(Name of File)

نام فایل معمولاً در انتهای URL به کار می رود و دارای پسوندهای htm، html، php یا aspx است. اگر بخواهیم به عقب برگردیم قبل از نام فایل، نام پوشه و قبل از آن دامنه و در نهایت به پروتکل http می رسیم. گاهی اوقات به URL آدرس وب نیز می گویند که هر دو صحیح هستند.

در ادامه نام فایل(Forward Slash, Then File Name)

این قسمت مسیر رسیدن کامپیوتر به همان فایل را به کاربران نمایش خواهد داد مانند کتابخانه ای که در آن تمام کتاب ها و پرونده ها طبق موضوع و اطلاعات تقسیم شدند. URL بر اساس این موضوعات به راحتی می تواند به فایل مورد نظر در قسمت های مختلف وب سرور دسترسی داشته باشد و سپس آن را به کاربر نمایش می دهد.

انواع URL

آدرس های نا منظم یا کثیف(messy)

این نوع آدرس URL با اعداد و حروف ترکیب شدند که معنای خاصی ندارد. به عنوان مثال: http://www.example.com/w0p345jh89546kmj. به طور معمول این URL ها از طریق برنامه هایی ایجاد می شوند که هزاران صفحه وب را در یک نام دامنه ایجاد می کنند.

آدرس های پویا(dynamic)

در واقع این نوع آدرس ها از همان آدرس های نامنظمی که در چگونه URL بسازیم توضیح دادیم می آیند. آدرس‌ های پویا نتیجه نهایی درخواست‌ هایی هستند که به پایگاه داده ارسال می‌شوند و معمولاً شامل عباراتی مانند ?, &, %, = و غیره هستند. URL های پویا برای وبسایت‌ هایی استفاده می‌شوند که مصرف‌کننده هستند مانند وب سایت های فروشگاهی که هر محصول درخواستی به پایگاه داده ارسال می شود.

آدرس های ثابت(static)

نشانی های وب استاتیک بر خلاف آدرس های وب پویا هستند و فقط برای یک صفحه خاص در نظر گرفته شده اند و آدرس صفحه بر اساس درخواست کاربر تغییر نمی کند.

آدرس های مخرب (obfuscated)

آدرس های مخفی یا مخرب در درجه اول برای کلاهبرداری های فیشینگ استفاده می شوند. اساساً در یک URL معتبر برای قانونی کردن آن پیچ به کار رفته است تا هنگامی که کاربر روی این آدرس ها کلیک می کند به وب سایت های مخرب هدایت نشوند.